Van Nederland naar Manchester in Engeland
In 2005 verhuisde ik, vanwege het werk van mijn man naar Manchester (Engeland). De kinderen waren toen twee en vier jaar oud. Vanuit Engeland werkte ik als freelance journalist voor onder andere Ouders van Nu, Vriendin, Flair en Libelle.
In Engeland zijn we echt volledig geïntegreerd. De kinderen gingen er naar een buurtschool en wij hadden uitsluitend Engelse vrienden. De kinderen waren na drie jaar dan ook volledig verengelsd. In Engeland heb ik me het meest thuis gevoeld. We hebben er nog veel vrienden en gaan geregeld terug.
Van Engeland naar Bologna in Italië
Na drie jaar Engeland, verhuisde we naar Bologna (Italie). De kinderen gingen naar the International School of Bologna en al vrij snel kon ik daar op invalbasis aan de slag als teaching assistant. Ik vond het leuk om weer eens collega's te hebben, en vond dat fijner dan in mijn eentje thuis achter de computer zitten werken. Uiteindelijk heb ik op die school twee jaar fulltime gewerkt.
Hoewel Italië een prachtig land is met een heerlijk klimaat en fantastisch eten, vond ik de cultuurverschillen tussen mij en de Italianen best groot. Ook ervaarde ik de taal echt als een barrière die me verhinderde helemaal te integreren. Ondanks een jaar lang intensieve lessen Italiaans. Je moet toch met de kinderen naar de tandarts, de huisarts en zwemles etc. en dat is lastig als je de taal niet goed spreekt.
De kinderen konden zich op school wel goed redden, omdat de voertaal op de internationale school Engels was. De kinderen hadden overigens hoofdzakelijk Italiaanse vriendjes en vriendinnetjes, omdat de school hoewel Engels de voertaal was, hoofdzakelijk door Italiaanse kinderen werd bezocht.
In de zomer van 2011 zijn we naar Zurich (Zwitserland) verhuisd.
Van Italië naar Zwitserland
In Zwitserland, en zeker in en rond Zurich, wonen duizenden expats. Ook hier gaan de kinderen naar een hele grote internationale school. Ze hebben hoofdzakelijk internationale vriendjes en vriendinnetjes, en ik heb ook een kring van expat vrouwen om me heen waarmee ik veel onderneem. Ik werk hier opnieuw als teaching asssistant. In Zwitserland is het leven zeer internationaal en comfortabel. Bovendien staan we de hele winter op de ski's!
Op dit moment werkt mijn man alweer in Nederland, maar wonen de kinderen en ik nog in Zwitserland. Ik vind het belangrijk dat ze daar het schooljaar kunnen afmaken. In de zomer gaan wij ook naar Nederland. Daarom zijn we druk bezig met het zoeken van een huis en hebben we een intensieve periode van scholen zoeken achter de rug.
Moederen in andere landen
Moederen is in elk land weer anders. Engelsen zijn vrij voorzichtig met hun kinderen en laten ze daardoor in onze Nederlandse ogen weinig vrij. Maar er wordt wel veel buitengespeeld, ook met slecht weer en vies worden is geen punt. Naschoolse opvang is er goed geregeld en vrouwen werken er net als in Nederland veel parttime.
Italianen zijn zo mogelijk nog voorzichtiger met hun kinderen. Het is er al snel te warm, of te koud, of te tochtig om ze naar buiten te laten gaan. In onze ogen kleden ze hun kinderen belachelijk warm aan. Ook hebben Italianen weinig kinderen. Gezinnen met maar één kind zijn er eerder regel dan uitzondering, waardoor er soms weinig te doen is voor kinderen. veel vrouwen werken fulltime; de grootouders zorgen voor hun kleinkinderen.
In Zwitserland werken maar weinig vrouwen buitenshuis. Zwitserse kinderen komen allemaal tussen de middag thuis eten; overblijven is er nauwelijks bij, dus werken is lastig. Wel kunnen kindren redelijk zelfstandig opereren en zie je veel kinderen alleen naar school lopen of fietsen. Dat lijkt wel een beetje op Nederland.
Terug naar Nederland
Ik denk dat het voor de kinderen leuk, en ook wel goed is om een tijd in Nederland te wonen. Zij hebben er geen herinneringen aan, en kennen Nederland alleen van vakanties. Ze voelen zich wel Nederlands, omdat mijn man en ik Nederlands zijn, maar tegelijkertijd hebben ze niet echt een moederland. Ik vraag me af hoe leuk het is om tot je achttiende in verschillende buitenlanden te wonen en dan in Nederland te gaan studeren? Ook weet ik niet, of elke drie, vier jaar verhuizen ook nog leuk is als de kindren straks vijftien, zestien zijn? Daarom hebben wij ervoor gekozen om terug te komen. Ik denk dat de kinderen zich nu nog goed kunnen aanpassen aan NL. Wat mezelf betreft ben ik daar minder zeker van, we zullen zien.
Ik heb het in het buitenland wonen altijd heel erg leuk gevonden. Het opstarten in een nieuw land was niet altijd even makkelijk, maar je krijgt er veel voor terug. Nieuwe ervaringen, prachtige plekken, internationale vrienden etc.
Wij zijn nu van plan om in Nederland te blijven tot de kinderen hun school hebben afgemaakt. Ik ben benieuwd!
