Emigreren naar Canada: het waarom
In Nederland had Peter een mestvarkensbedrijf. Voor hun huwelijk was Wilma tandartsassistente, maar de boerderij bleek te ver van haar werk. Daarom werd ze Thuisblijfmoeder en boerin.
Maar zoals veel boeren voelde Peter zich beperkt door de Nederlandse regelgeving. Zijn boerderij uitbreiden was niet mogelijk, en buren klaagden over stankoverlast. Canada lonkte!
Een boerderij in Alberta
Het gezin streek neer op een boerderij waar Peter in dienst ging. De overgang verliep soepel, en Wilma had geen last van heimwee. Zo lang ze haar man en kinderen om zich heen hebt, voelt ze zich thuis.
Na tweeëneneenhalf jaar kochten ze hun eigen boerderij, met zeugen. Maar in 2009 sloeg het onheil toe. In korte tijd kregen ze te maken met een ernstig auto-ongeluk, een sterfgeval in de familie in Nederland en tot overmaat van ramp brandde hun boerderij af. Omdat op dat moment ook nog eens de markt instortte, had opnieuw beginnen geen zin. Gelukkig vond Peter een baan, en ze verhuisden naar Kleefeld in de provincie Manitoba. Daar wonen ze nu nog steeds, en ze hebben het er goed naar hun zin.
Het dagelijks leven in Canada
Wat Wilma opvalt is dat in Canada alles groter en ruimer is. En de temperaturen zijn extremer dan in Nederland. Ten tijde van het interview sprak Wilma van 'een warme dag': temperaturen van min vier. Soms daalt de gevoelstemperatuur naar min 44! De zomers zijn er warmer, en de winters kouder. In Manitoba valt er sneeuw in oktober, en die blijft liggen tot april/mei.
Wilma ziet niet veel verschil met haar leven als (thuisblijf)moeder in Nederland. Het grootste verschil is dat je niet even voor een kleine boodschap naar een winkel gaat. Het plaatselijke dorpswinkeltje is erg duur, en de grote supermarkt is 20 minuten rijden. Ook voor naschoolsche activiteiten moet ze grotere afstanden afleggen dan in Nederland.
Een dag uit Wilma's Canadese leven
- Ik sta vroeg op om het vee te voeren. Dat doe ik samen met mijn zoon.
- Daarna haal ik de kinderen uit bed, en helpt ze met het ontbijt en hun lunch voor school. Hoewel de school maar 5 minuten verder weg is, blijven alle kinderen over.
- Om 8.38 komt de schoolbus, dus dan moeten ze klaar zijn.
- Als de kinderen naar school zijn, ga ik meestal maar aan de slag. We bakken ons eigen brood en koek enzo, dus er is altijd wat te doen. Ik bak drie keer per week brood. Winkelbrood vliegt er door en vinden ze minder lekker.
- Om 15.47 komen de kinderen weer thuis. Dan begin ik meestal ook met supper.
- Peter is meestal rond 5.30 thuis als hij in de buurt is.
Naar school in Canada
De schooltijden zijn elke dag van 9 tot 15.40. De kinderen in het dorp lopen naar school. De rest wordt met bussen opgehaald. Wilma is tevreden over het onderwijs. De klassen zijn niet zo groot, en kinderen mogen op hun eigen niveau werken. De school in Manitoba gaat tot Grade 9. Voor de laatste drie 'grades' gaan kinderen met de bus naar een school in een grotere plaats.
Kinderen gaan in Canada vanaf hun vijfde naar school. Eerst gaan ze naar Kindergarten. Wat in Nederland vroeger de kleuterschool was. Daarnaast biedt de school van Wilma's kinderen een pre-school. Dat is een ochtend in de week, en ouders mogen er bij blijven. Wilma's jongste gaat daar naar toe. Wilma heeft gemerkt dat het een goede manier is om contacten op te doen en te integreren. Wilma: 'Als je kids op school hebt raak je vanzelf betrokken Je helpt eens, en ze hebben gevraagd of ik met de schoolband mee wil naar Edmonton volgend jaar.'
Zwemles, kinderfeestjes en mobieltjes
Ook in Canada worden zwemlessen aangeboden. Een kind wordt ingedeeld naar zijn niveau. De zwemlessen zitten altijd snel vol. Als de wachtlijsten te lang worden, maken ze soms extra groepen.
Uitnodigingen voor kinderfeestjes worden of aan iedereen uitgedeeld, of worden telefonisch doorgegeven aan ouders. Zo wordt er geen kind openlijk overgeslagen.
Net als in Nederland lopen veel jongeren met mobieltjes.
Opvoeding en etiquette
Canadezen zijn beleefd. Standaard vraag je: 'How are you?' en je krijgt de vraag terug met 'Fine, and you?' Gevolgd door een 'Thank you.' Die beleefdheid zie je ook terug bij de kassa. De kassière vraagt of je alles hebt kunnen vinden, en bij veel supermarkten bieden ze hun hulp aan bij het inladen van de boodschappen in de auto.
Toen ze even in Nederland waren miste Wilma die beleefdheid. Ze schrok van mensen die haar aan de kant duwden, zonder iets te zeggen. Wat beleefdheid betreft kan Nederland dan ook nog iets leren van Canada vindt Wilma.
