Yvonne in Australië

Ik ben Yvonne (45) uit Nederland (Limburg zelfs!), getrouwd met Peter (44) die geboren is in Brisbane, Australie. We zijn elkaar in 1987 in Nijmegen tegengekomen waar ik Rechten studeerde en waar Peter zijn doctoraal in Informatica kwam doen. Eind 1993 zijn we naar Australie verhuisd en voor ons was dat de juiste beslissing. We hebben allebei reizen altijd hartstikke leuk gevonden en na veel samen gezien te hebben werd het tijd om eens naar Australie te gaan. En wat vond ik dat land geweldig!! Ik had het gevoel dat ik eindelijk “thuis” was gekomen bij deze vriendelijke mensen, altijd mooi weer en zooooveel ruimte. Wat een verschil was die ruimte met de drukte die we elke dag meemaakten op de Nederlandse autobanen waar we elke dag meer dan 1,5 uur onderweg waren naar ons werk om dan ‘s avonds weer de reis terug te moeten maken. Nog eens met vakantie naar Australie en toen was het duidelijk dat we hier wilden wonen. Peter had een succesvol telefonisch interview met een van de universiteiten hier; een geweldig begin van ons avontuur. Nog even getrouwd voordat we vertrokken zodat we echt een knaller van een afscheidsfeest van Nederland gehad hebben in 1993. Ik had ook geluk en vond werk waarin ik me helemaal heb kunnen uitleven; heerlijk! Ik had het hier zo naar mijn zin dat ik zelfs de beslissing heb genomen om de Australische nationaliteit aan te nemen wat dus betekende dat ik mijn Nederlandse paspoort heb moeten inleveren. Aan het eind van het jaar 2000 kwam ineens de kans om een andere carrière te kiezen en terwijl ik allerlei opties de revue liet passeren, kwam ik erachter dat ik zwanger was ...… Dat is dus mijn nieuwe carrière geworden – kinderen op een leeftijd waarop andere mensen kleinkinderen verwachten!? David is in oktober 2001 geboren en Sam in Augustus 2004. Nu kan ik het niet meer geloven dat ik echt van plan was om meteen een baan te zoeken na de geboorte van David en dat hij dan wel in een crèche terecht zou kunnen! Mijn “nieuwe baan” probeer ik nu met net zoveel passie te volbrengen als al mijn andere baantjes. Ook probeer ik zoveel mogelijk te “studeren” op dit nieuwe gebied en heb dus heel wat opvoedkundige literatuur gelezen in de afgelopen 5 jaar. Wat een belangrijke functie hebben wij als TBM’s en ik vind het ongelooflijk hoe weinig hulp er beschikbaar is; geen conferenties, retreats, en coaching voor ons!? Taal Sinds we in Australie zijn komen wonen, hebben Peter en ik altijd Nederlands met elkaar gesproken omdat hij anders de opgebouwde Nederlandse taalkennis zou verliezen. Dus toen onze jongens kwamen is er eigenlijk nooit een discussie over taal geweest omdat we thuis gewoon Nederlands praten. David heeft vanaf het begin precies aangevoeld met wie hij Engels moet praten en wie Nederlands kan verstaan. Het is echt ongelooflijk hoe onze hersenen werken want voor kinderen is het helemaal geen probleem om verschillende talen te spreken met verschillende mensen. Bijvoorbeeld de twee dochtertjes van kennissen praten Duits met hun moeder, Chinees (kantonees) met hun vader en Engels met hun vrienden – een typisch voorbeeld van het multi-culturele Australië Life Style Wat mij het meeste aantrekt hier in Australie is de ‘life style”. Zeker waar wij wonen in Queensland, schijnt bijna altijd de zon en de mensen zijn vriendelijk. De winter is nu (mei) in aantocht waardoor het ‘s nachts koud is– zeker 10 graden celsius! En dat is koud omdat de huizen hier in Queenland niet zo goed geisoleerd zijn als in Nederland. Gelukkig wordt het overdag rond de 26 graden dus dan kunnen we weer lekker opwarmen. School Het school systeem is hier heel anders dan in Nederland. Gelukkig hoef ik me daar (nog?) niet mee bezig te houden omdat ik heel enthousiast ben over de mogelijkheden die Montessori education biedt en David’s school is maar een kwartiertje rijden met de auto. Vrienden Zeker als moeder-zijnde vind ik het een uitdaging om echte vriendschap te vinden die dieper gaat dan “how do you do”. Ik vind het moeilijk om met mensen te praten die hele andere ideeen hebben over kinderen en opvoeding. Maar dit is natuurlijk niet iets wat “typisch” hier in Australie zal voorkomen?? Australië lijkt wel wat op Nederland Behalve het school systeem en de verschillende omgeving is het hier dus eigenlijk niet zo heel erg anders dan in Nederland. Ook hier hebben de politici een wedstrijd wie de meeste crèche-plaatsen kan aanbieden aan ouders om te zorgen dat al die moeders weer komen werken. Mijn favoriete boek op het moment is van Anne Manne, “Motherhood” waarin wordt beschreven dat het hebben van betaald werk vaak niet alleen maar gaat over de financiële gevolgen maar meer te maken heeft met een complex geheel van culturele waarden en normen. Dus wij als Thuisblijfmoeders gaan lekker in tegen de hedendaagse kapitalistische trend van “unquestioning obedience and submission to the norms of work as the supreme overriding ethic......”