Liesbeths man Peter, werkt als network engineer voor een game company in Los Angeles. Het bedrijf maakt de game League of Legends. Een tijdlang werkte hij vanuit Gouda. Maar na ongeveer anderhalf jaar emigreerden Liesbeth, Peter en hun drie in oktober van 2015 kinderen naar de VS.
In de foto hierboven zie je ze bij hun huis!
Over Liesbeth
Liesbeth Ton (35) werkt onder de naam 'Betje' als illustrator en cartoonist aan haar merk Betje.com. Betje.com heeft een grote collectie wenskaarten bij Greetz en in winkels door heel Nederland. Ieder jaar verschijnen er Betje.com kalenders en een agenda. Daarnaast maak ze cartoons en stripjes over het moederschap en werkt ze in opdracht.
Dit is haar emigratie verhaal!
Wonen in de VS
We wonen midden in de stad in een van oorsprong 'suburban' wijk. Ik denk dat het in de jaren '50 is gebouwd, toen er nog ruimte zat was hier. Ons huis is een typische Amerikaanse vrijstaande woning met 1 woonlaag, oprit, voor- en achtertuin. Dus ondanks dat we op 2 minuten van de snelweg en winkelgebieden zitten voelt het best wel landelijk, zo lang ik in de tuin zit.
Overgang van Nederland naar de VS
De eerste weken waren heel zwaar. Het was allemaal goed geregeld door Peters werkgever, we zaten in een luxe appartement met een zwembad. Maar met 3 kinderen met een jetlag, zelf ook moe en zoveel te regelen was het niet bepaald een vakantie.
Zie ook: Wat is het verschil tussen mrs, miss en ms?
Aangezien je jezelf en alle gezinsleden mee neemt, is moederen in de VS grotendeels hetzelfde als in Nederland.
Onze jongste gaat nog niet naar een oppas. Omdat ik toch graag wat vaste werktijd wil hebben werk ik 's ochtends van 6 tot 9. Dat werkt ook goed met het tijdverschil: zo pak ik nog net een paar Nederlandse kantooruurtjes mee.
Als ik klaar ben drink ik nog even een kop koffie met Peter en dan gaat hij op de fiets naar zijn werk. Ik rommel een paar uurtjes met onze jongste en dan gaat hij naar bed en werk ik verder. Ergens tussen half 3 en 6 moet ik de oudste 2 van school halen.
Er is naschoolse opvang op school en meestal laat ik ze dus daar nog een uurtje huiswerk doen en spelen tot een uur of 4.
Ik eet vroeg met de kinderen, Peter eet vaak op kantoor. Ze hebben daar een geweldig restaurant met gratis gezonde maaltijden. Als de kinderen op bed liggen komt Peter al gauw thuis en drinken we nog even wat. Daarna is het voor mij ook al snel bedtijd, want om 6 uur moet ik er alweer uit!
Er zijn moeders die fulltime werken en moeders die fulltime thuisblijven en alles er tussenin. Opvang is hier duur, en voorzover ik weet krijg je niks terug van de belasting. Je kunt het hier regelen hoe je wilt, dagopvang, gastouder, nanny, au pair... Ik weet dat het zwangerschapsverlof hier om te huilen is. Verder weet ik er natuurlijk weinig van, als freelancer.
Mensen lijken hier nogal bang voor ziektes, blessures, kidnappers en moordenaars. Dus ik voel me soms een beetje een ontaarde moeder dat ik die van mij gewoon los laat rondrennen en in bomen klimmen en zo. Ik sta wel achter mijn wat lossere opvoedstijl. Maar ik voel toch nog meer dan in Nederland de neiging om mijzelf toe te lichten terwijl ik mijn kinderen weer bij elkaar raap.
Ik vind dat je kinderen de kans moet geven om op hun bek te gaan, letterlijk en figuurlijk. Daar leren ze zo veel meer van dan door waarschuwingen van volwassenen. Zolang er geen blijvende schade te verwachten valt laat ik ze dus heel erg hun gang gaan.
Ik geloof dat dit punt in mijn opvattingen het meest afwijkt van wat hier gewoon is. Bij onze kinderen op school mogen de kinderen bijvoorbeeld niet rennen of tikkertje spelen. Ik vind dat volkomen van de pot gerukt. Laat die kindjes lekker hun knietjes kapot vallen, denk ik dan.
Verder zie je hier ontwikkelingen die in Nederland ook al wel gaande zijn in volle glorie: exorbitante cadeaus, veel snoep, kinderen die overal naartoe gereden worden in de auto en veel tests op schoolOok lopen ze hier allemaal met een mobieltje.
De meeste scholen hebben naschoolse opvang. Die is soms zelfs gratis, en bijna altijd heel betaalbaar. Schooltijden verschillen per school maar lijken wel op die in Nederland; van ca. 8.30 - 15.00 is normaal.
Zwemles werkt ongeveer zoals in Nederland. Alleen heb je hier geen diploma's. Je neemt lessen totdat je vindt dat je kind goed genoeg kan zwemmen.
Dit verschilt per familie natuurlijk. Maar doorgaans zijn kinderfeestjes in de VS wel een stuk grootser dan in Nederland. Zoals ik zei, grote cadeaus, vaak wordt de hele klas uitgenodigd + de ouders, broertjes en zusjes. Als het thuis wordt gehouden dan wordt er vaak een springkussen gehuurd. Maar vaak ook gaan ze naar een binnenspeeltuin of iets dergelijks. Het is niet ongewoon dat er een complete maaltijd wordt geserveerd voor iedereen, altijd met pizza. Na het eten is er een verjaardagscake met kaarsjes als afsluiter van het feest.
Ik zou een boek kunnen schrijven over de verschillen qua cultuur, omgeving enzovoorts. Dus laat ik het houden bij wat me erg aanspreekt.
Mensen lijken hier veel meer open te staan voor andere mensen en culturen. Er wonen hier zoveel verschillende nationaliteiten dat niemand waar dan ook van opkijkt. Ik voel me wat dat betreft heel vrij.
Om een voorbeeld te geven, ik had gedacht dat borstvoeding in het openbaar echt een probleem zou zijn. Mmaar ik heb hier een hoop meer voedende moeders gezien dan al die tijd in Nederland. Ook grotere kindjes die open en bloot de borst krijgen. Niemand kijkt daar van op in Los Angeles.
In Nederland moeten we er voor waken dat we qua betuttelen van kinderen niet achter de VS aan moeten gaan. De mensen lijken hier wel wat vriendelijker en beleefder, en ik zie veel minder zwerfafval ook al zie je nergens een prullenbak. 'Fatsoen' heb je het dan over denk ik.
Andersom denk ik dat wat bescheidenheid in consumptiegedrag de mensen hier ten goede zou kunnen komen. Alles komt hier in wegwerpbakjes, bekertjes enzovoorts. Mensen pakken voor een paar honderd meter naar school de auto en laten dan de motor draaien terwijl ze 15 minuten op hun kind wachten.
Verder zou Amerika van Nederland het systeem met een huisarts die ook kleine medische verrichtingen doet moeten overnemen. Ik heb gister 4 uur in het ziekenhuis gezeten omdat onze jongste op zijn kin was gevallen en hechtingen nodig had. Zulke wachttijden zijn hier heel normaal in ziekenhuizen begrijp ik. Misschien dat mensen daarom zo panisch zijn dat hun kind zich bezeert...
Integreren is hier makkelijker dan in Nederland. We vonden direct aansluiting bij buren, ouders van school en via het werk van Peter heb ik ook al een paar leuke vrouwen leren kennen. Als ik iemand leuk vind nodig ik diegene gewoon uit voor koffie bij mij, daar doe ik niet al te ingewikkeld over.
Nederland mis ik nog niet echt, tot mijn eigen verrassing. Daarvoor zijn we hier misschien ook nog te kort, nog geen halfjaar. Er zijn mensen die ik mis, maar ik het scheelt echt dat je vrij makkelijk contact kunt houden.
Dat zou dus deze maand zover zijn, maar mijn ouders zijn dan hier en deze zomer verwachten we ook weer gasten uit Nederland. Hopelijk blijft die dip me dus bespaard.
Probeer niet al te veel beren op de weg te zien. Het is een gigantisch project, zo'n internationale verhuizing, ik vond dat enorm overweldigend. Maar voor veel dingen geldt dat je het niet echt verkeerd kunt doen.
Ik heb bijvoorbeeld echt hoofdbrekens gehad over de vraag hoe dat moest met de kinderen en school. Of ze wel midden in het schooljaar in konden stromen, of ze van tevoren goed engels moesten leren enzovoorts.
Uiteindelijk liep het allemaal anders dan dat ik zou hebben bedacht maar kwam het op zijn pootjes terecht.
Bezoek dan haar blog U maakt wat mee in de USA
Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!
Moederen in Los Angeles
Aangezien je jezelf en alle gezinsleden mee neemt, is moederen in de VS grotendeels hetzelfde als in Nederland.
Onze jongste gaat nog niet naar een oppas. Omdat ik toch graag wat vaste werktijd wil hebben werk ik 's ochtends van 6 tot 9. Dat werkt ook goed met het tijdverschil: zo pak ik nog net een paar Nederlandse kantooruurtjes mee.
Als ik klaar ben drink ik nog even een kop koffie met Peter en dan gaat hij op de fiets naar zijn werk. Ik rommel een paar uurtjes met onze jongste en dan gaat hij naar bed en werk ik verder. Ergens tussen half 3 en 6 moet ik de oudste 2 van school halen.
Er is naschoolse opvang op school en meestal laat ik ze dus daar nog een uurtje huiswerk doen en spelen tot een uur of 4.
Ik eet vroeg met de kinderen, Peter eet vaak op kantoor. Ze hebben daar een geweldig restaurant met gratis gezonde maaltijden. Als de kinderen op bed liggen komt Peter al gauw thuis en drinken we nog even wat. Daarna is het voor mij ook al snel bedtijd, want om 6 uur moet ik er alweer uit!
Fulltime moederen, parttime baan, zwangerschapsverlof...
Er zijn moeders die fulltime werken en moeders die fulltime thuisblijven en alles er tussenin. Opvang is hier duur, en voorzover ik weet krijg je niks terug van de belasting. Je kunt het hier regelen hoe je wilt, dagopvang, gastouder, nanny, au pair... Ik weet dat het zwangerschapsverlof hier om te huilen is. Verder weet ik er natuurlijk weinig van, als freelancer.
Opvoeden in Los Angeles
Mensen lijken hier nogal bang voor ziektes, blessures, kidnappers en moordenaars. Dus ik voel me soms een beetje een ontaarde moeder dat ik die van mij gewoon los laat rondrennen en in bomen klimmen en zo. Ik sta wel achter mijn wat lossere opvoedstijl. Maar ik voel toch nog meer dan in Nederland de neiging om mijzelf toe te lichten terwijl ik mijn kinderen weer bij elkaar raap.
Kinderen moeten de kans krijgen om op hun bek te gaan
Ik vind dat je kinderen de kans moet geven om op hun bek te gaan, letterlijk en figuurlijk. Daar leren ze zo veel meer van dan door waarschuwingen van volwassenen. Zolang er geen blijvende schade te verwachten valt laat ik ze dus heel erg hun gang gaan.
Kinderen mogen hier niet rennen
Ik geloof dat dit punt in mijn opvattingen het meest afwijkt van wat hier gewoon is. Bij onze kinderen op school mogen de kinderen bijvoorbeeld niet rennen of tikkertje spelen. Ik vind dat volkomen van de pot gerukt. Laat die kindjes lekker hun knietjes kapot vallen, denk ik dan.
Verder zie je hier ontwikkelingen die in Nederland ook al wel gaande zijn in volle glorie: exorbitante cadeaus, veel snoep, kinderen die overal naartoe gereden worden in de auto en veel tests op schoolOok lopen ze hier allemaal met een mobieltje.
Naar school in de VS
De meeste scholen hebben naschoolse opvang. Die is soms zelfs gratis, en bijna altijd heel betaalbaar. Schooltijden verschillen per school maar lijken wel op die in Nederland; van ca. 8.30 - 15.00 is normaal.
Zwemles in de VS
Zwemles werkt ongeveer zoals in Nederland. Alleen heb je hier geen diploma's. Je neemt lessen totdat je vindt dat je kind goed genoeg kan zwemmen.
Kinderfeestjes
Dit verschilt per familie natuurlijk. Maar doorgaans zijn kinderfeestjes in de VS wel een stuk grootser dan in Nederland. Zoals ik zei, grote cadeaus, vaak wordt de hele klas uitgenodigd + de ouders, broertjes en zusjes. Als het thuis wordt gehouden dan wordt er vaak een springkussen gehuurd. Maar vaak ook gaan ze naar een binnenspeeltuin of iets dergelijks. Het is niet ongewoon dat er een complete maaltijd wordt geserveerd voor iedereen, altijd met pizza. Na het eten is er een verjaardagscake met kaarsjes als afsluiter van het feest.
Los Angeles vergeleken met Nederland
Ik zou een boek kunnen schrijven over de verschillen qua cultuur, omgeving enzovoorts. Dus laat ik het houden bij wat me erg aanspreekt.
Mensen lijken hier veel meer open te staan voor andere mensen en culturen. Er wonen hier zoveel verschillende nationaliteiten dat niemand waar dan ook van opkijkt. Ik voel me wat dat betreft heel vrij.
Om een voorbeeld te geven, ik had gedacht dat borstvoeding in het openbaar echt een probleem zou zijn. Mmaar ik heb hier een hoop meer voedende moeders gezien dan al die tijd in Nederland. Ook grotere kindjes die open en bloot de borst krijgen. Niemand kijkt daar van op in Los Angeles.
Wat Los Angeles en Nederland van elkaar kunnen leren
In Nederland moeten we er voor waken dat we qua betuttelen van kinderen niet achter de VS aan moeten gaan. De mensen lijken hier wel wat vriendelijker en beleefder, en ik zie veel minder zwerfafval ook al zie je nergens een prullenbak. 'Fatsoen' heb je het dan over denk ik.
Minder consumeren
Andersom denk ik dat wat bescheidenheid in consumptiegedrag de mensen hier ten goede zou kunnen komen. Alles komt hier in wegwerpbakjes, bekertjes enzovoorts. Mensen pakken voor een paar honderd meter naar school de auto en laten dan de motor draaien terwijl ze 15 minuten op hun kind wachten.
Nederlands huisartsysteem is fijner
Verder zou Amerika van Nederland het systeem met een huisarts die ook kleine medische verrichtingen doet moeten overnemen. Ik heb gister 4 uur in het ziekenhuis gezeten omdat onze jongste op zijn kin was gevallen en hechtingen nodig had. Zulke wachttijden zijn hier heel normaal in ziekenhuizen begrijp ik. Misschien dat mensen daarom zo panisch zijn dat hun kind zich bezeert...
Integreren in Los Angeles
Integreren is hier makkelijker dan in Nederland. We vonden direct aansluiting bij buren, ouders van school en via het werk van Peter heb ik ook al een paar leuke vrouwen leren kennen. Als ik iemand leuk vind nodig ik diegene gewoon uit voor koffie bij mij, daar doe ik niet al te ingewikkeld over.
Heimwee
Nederland mis ik nog niet echt, tot mijn eigen verrassing. Daarvoor zijn we hier misschien ook nog te kort, nog geen halfjaar. Er zijn mensen die ik mis, maar ik het scheelt echt dat je vrij makkelijk contact kunt houden.
Ik las dat de meeste emigranten na een maand of 6 een echte emotionele dip ervaren.
Dat zou dus deze maand zover zijn, maar mijn ouders zijn dan hier en deze zomer verwachten we ook weer gasten uit Nederland. Hopelijk blijft die dip me dus bespaard.
Tips voor mensen die willen emigreren
Probeer niet al te veel beren op de weg te zien. Het is een gigantisch project, zo'n internationale verhuizing, ik vond dat enorm overweldigend. Maar voor veel dingen geldt dat je het niet echt verkeerd kunt doen.
Ik heb bijvoorbeeld echt hoofdbrekens gehad over de vraag hoe dat moest met de kinderen en school. Of ze wel midden in het schooljaar in konden stromen, of ze van tevoren goed engels moesten leren enzovoorts.
Uiteindelijk liep het allemaal anders dan dat ik zou hebben bedacht maar kwam het op zijn pootjes terecht.
Meer lezen van Liesbeth?
Bezoek dan haar blog U maakt wat mee in de USA
Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!
Geen opmerkingen
Een reactie posten