Annebeth Vis (39) heeft samen met haar partner Ramiro Sobral (Argentijn) een dochter: Olivia van tweeëneenhalf. Na het gymnasium studeerde ze journalistiek en Geschiedenis. Al jong kreeg ze een baan parttime baan bij de Gooi- en Eemlander in Huizen, en universiteitsblad Folia in Amsterdam. Maar daarna is ze nooit meer in dienst geweest, en werkt ze als freelancer/ondernemer.
Annebeth woont in Barcelona.
En dit is haar verhaal!
Emigreren naar Barcelona
Zestien jaar geleden ging Annebeth Vis als student voor een Erasmus naar Barcelona. Dat beviel zo goed, dat ze er is gebleven. Tegenwoordig woont ze midden in het centrum van Barcelona, vlakbij de Ramblas, in de middeleeuwse gotische wijk in een zeventiende-eeuws pand. Het is een bruisende plek. Soms heeft Annebeth wel eens last van de drukte, zeker als het ook nog eens heet weer is. Maar ze heeft zeker geen plannen om te vertrekken.
Om mij heen bruist het altijd, hoewel ik ook wel eens gek word van de drukte, zeker als het ook nog eens heet weer is. Maar ik heb zeker geen plannen om te vertrekken!
Overgang Nederland naar Barcelona
De overgang van Nederland naar Spanje vond ik fantastisch. Het leven op straat, een stad waar altijd wat te doen is en waar je ook altijd zin hebt om iets te ondernemen, simpelweg omdat de zon er vaak schijnt, het uitgaansleven, de cultuur, het eten... Ik vind het internationale karakter van Barcelona, de nabijheid van een internationaal vliegveld om de familie op te zoeken ook echte pluspunten, zeker nu ik een dochter heb. Wat mij betreft groeit zij op in de leukste stad die ik ken!
Moederen in Barcelona
Ik kan moederen in Spanje niet vergelijken met moederen in Nederland omdat ik als student ben vertrokken. Een mogelijk nadeel zou kunnen zijn dat ik hier waarschijnlijk minder verdien, en ook minder zekerheid heb. Maar daar staat tegenover dat ik ik hier echt samenleef met de locals uit de buurt. De moeders met kinderen in dezelfde leeftijd zoeken elkaar elke dag op, en helpen elkaar waar ze kunnen. Opvoeden gebeurt hier dus veel meer in een 'tribe'. Dat is heel fijn. Zeker gezien het feit dat er geen grootouders om de hoek wonen.
Verder heb ik geluk dat ik zelfstandig werk, want over het algemeen hebben vrouwen het hier wel zwaarder. Parttime werken bestaat nauwelijks. Fulltime moederen is voor velen ook geen optie. De lonen liggen zo laag dat je als stel niet rond komt van één salaris. Dus maken ze vaak lange dagen en draaien ze volle werkweken. Pittig hoor!
Zwemles in Barcelona
In Spanje gaan kinderen niet standaard naar zwemles zoals in Nederland, maar het is wel gebruikelijk. Ook wordt het op school aangeboden. Met de zee om de hoek wel zo handig natuurlijk...
Kinderfeestjes in Barcelona
Kinderfeestjes in Spanje zijn heel anders! Allereerst is het de bedoeling dat je als ouder ook op het partijtje van de jarige in kwestie verschijnt. Dus niet een paar uurtjes tijd voor jezelf, maar verplicht bier drinken met de ouders van school of van de voetbal. Doorgaans met de nodige alcohol.
Feestjes worden meestal niet thuis gehouden, maar in een soort speelhallen die je voor de gelegenheid afhuurt. Harde muziek, ballenbakken, veel, maar dan ook echt veel te veel suiker en overal kinderen die rondrennen en ouders die naarmate het feestje vordert het ook steeds gezelliger hebben ;-). Dat is zo'n beetje waar het op neer komt.
Opvoeden in Barcelona
Spanje is bijzonder informeel, en de mensen zijn dol op kinderen. Ze zijn altijd overal welkom en worden ook als minder 'lastig' ervaren. Dat idee heb ik tenminste. Ouderen, jongeren, kinderen, mensen gaan hier ongeacht de generatie close met elkaar om. Dat draagt ook bij aan de informaliteit.
Ik vind Nederland in dit opzicht dus formeler. Ik merk dat ik net wat strenger ben dan veel Spaanse moeders om me heen. Een groot verschil is dat ik Spaanse moeders - uitzonderingen daargelaten - veel betuttelender en bezorgder vind. In de speeltuin staan ze soms de hele tijd naast hun kind.
Wij voeden onze kinderen met veel meer zelfstandigheid op. Ze leren door vallen en opstaan en we leren ze hoe ze zelf keuzes kunnen maken en verantwoordelijk te zijn. Dit is trouwens ook wel eens een issue thuis: mijn Argentijnse man is duidelijk een stuk voorzichtiger met onze dochter, dan ik in zijn ogen ben.
Smartphones in Barcelona
Hier loopt helaas ook iedereen met een mobieltje. Het is wel zo dat ik veel ouders ken die hun kinderen niet zomaar met een mobiel laten spelen. Maar ik weet niet of dat overal in Spanje zo is, of toevallig in mijn vriendenkring.
Een dag in het leven in Barcelona
Ik sta rond 7 uur op. Na mijn ontbijt loop, of fiets ik over de Ramblas en het hart van de stad, Plaça Catalunya, naar mijn kantoor in Eixample. Mijn man brengt Olivia naar de opvang. Hij hoeft pas om 10.00 uur te beginnen, en kan haar om 9.45 brengen.
Dan werk ik tot de lunch rond 13.30-14.00 uur. In principe eet ik dan warm: of ik neem wat mee om op te warmen, of een menu buiten te deur. (Drie gangen voor ongeveer 12 euro.)
Daarna werk ik tot ongeveer half vijf, en race naar het centrum om mijn dochter bij de opvang op te halen. Meestal spreken we na schooltijd af met vrienden en vriendinnen met kinderen uit de straat. Eventueel haal ik nog wat in de supermarkt, en rond kwart over zeven, half acht zijn we thuis.
Dan koken we, eten we (extreem vroeg voor Spaanse begrippen) en rond negen uur gaat Olivia naar bed. Meestal lig ik er zelf rond half elf in.
Mijn dochter gaat elke dag naar de opvang. Nederlandse vriendinnen vinden dat meestal ondenkbaar. Vijf dagen! Maar bedenk dat ze niet van 8.00 tot 18.00 wordt achtergelaten, en daarna snel eten en hup naar bed moet. Ze wordt tegen 10.00 uur gebracht, voor 17.00 uur gehaald, en omdat ze pas om 21.00 uur naar bed gaat, heb ik altijd nog een paar uur de tijd met haar.
Arbeidsparticipatie in Barcelona
Vele vrouwen werken fulltime, parttime werken bestaat nauwelijks. Met moeite kun je een uur eerder stoppen. Parttime betekent hier in de praktijk zelden twee of drie dagen werken, maar bijvoorbeeld alle ochtenden (8-14) of alle middagen (15-20).
Er zijn wel wat vrouwen die (tijdelijk) fulltime moederen. Vaak terwijl ze een uitkering hebben, of omdat ze geld gespaard hebben of extra zuinig doen. Maar al op hun derde gaan kinderen hier naar school, en sommigen zelf nog eerder.
Kinderopvang is goed te doen
Kinderopvang is hier goed te regelen. Opvang is niet gratis, maar publieke opvang is goedkoop en zelfs particulier is het betaalbaar. Je schrijft je in, en als je niet meteen wordt aangenomen omdat er teveel aanmeldingen zijn, kom je terecht bij je nummer 2 of op de wachtlijst.
Inschrijven voor publieke opvang moet altijd in mei. Omdat mijn dochter in juni werd geboren, konden wij haar voor het eerste schooljaar niet inschrijven en hebben we een oppas gezocht. Het tweede jaar was er meer dan genoeg plek op de opvang twee straten verder, waar we erg blij mee zijn. Ook naschoolse opvang is makkelijk te regelen: de meeste scholen bieden dat.
Naschoolse opvang in Spanje
Vaak zijn het opa en oma die op kinderen passen. Zeker in de vakanties, die zijn extreem lang: tot wel drie maanden in de zomer. Er worden ook speciale themaweken georganiseerd met allerhande activiteiten, waar je je kind voor kunt opgeven, zodat je 'opvang' hebt. Ik neem deels vrij, en maak deels gebruik van mijn netwerk van andere ouders en oppas.
De schooldagen zijn langer, dan in Nederland. Dus door het jaar heen is het makkelijker dan in Nederland. Kinderen hoeven meestal pas om 17.00 uur van school te worden gehaald. De meeste scholen bieden ook voor- en naschoolse opvang voor ouders die hun kinderen eerder moeten brengen of later halen.
Daarnaast is er een breed scala aan activiteiten, van zwemles tot piano en toneel, die op scholen na de officiële lessen worden georganiseerd en waar je je kinderen voor kunt opgeven.
Werkgevers en moeders
Ik heb geen werkgever, maar ik hoor vaak niet al te beste verhalen. Wat flexibiliteit betreft, valt er nog heel wat te leren in Spanje. Bedrijven zijn vaak star en hiërarchisch georganiseerd. Bovendien heb ik vaker gehoord dat vrouwen na hun verlof niet meer terug hoefden te komen.
Nederland vergeleken met Barcelona
De routine en dagindeling in Spanje zijn natuurlijk totaal anders, het klimaat, de informaliteit, het sociale leven. Dat laatste is veel minder gepland, er komt geen agenda aan te pas, en toch heb je altijd wel wat leuks te doen. Op professioneel vlak zijn er ook verschillen: over het algemeen zijn de doorgroeimogelijkheden hier minder groot, en is Spanje een land van 'kruiwagens' als het gaat om het opvullen van vacatures en het vinden van banen.
Zeker de manier waarop ouders elkaar hier opzoeken en helpen vind ik fantastisch. Mensen zien je nooit als een last. Een vriend mee naar een feestje? Kan altijd. Anderzijds vind ik het soms lastig dat niet iedereen hier een proactieve houding waardeert, en dat de mensen over het algemeen minder goed kunnen organiseren. Afspraken zijn eigenlijk nooit definitief en kunnen op het laatste moment nog worden afgezegd, bijvoorbeeld omdat het regent. Bij ons is dat not-done.
Integreren in Barcelona
Integreren is niet makkelijk. Ik denk dat dat nooit makkelijk is, maar de Catalanen staan er ook om bekend dat ze geslotener zijn dan Spanjaarden elders in het land. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik sinds ik moeder ben pas het gevoel heb dat ik écht geïntegreerd ben. Ik heb zoveel bijgeleerd en zoveel meer mensen leren kennen, terwijl ik hier al 13 jaar woonde toen mijn dochter werd geboren. Maar als je eenmaal een kind hebt, stellen mensen zich echt open, lijkt wel. Ik ben echt verbaasd. Nu lijkt het of ik voorheen geen Catalaanse vrienden had, dat is natuurlijk niet zo. Maar als moeder ervaar ik wel veel meer verbondenheid met de locals, en zij met mij.
Tips voor mensen die willen emigreren
Ik ben echt zonder plan vertrokken, maar ik was natuurlijk jong.
'Verwacht er niet te veel van,' is denk ik mijn belangrijkste tip.
Ook in je nieuwe vaderland wordt alles uiteindelijk gewoon en zitten dingen tegen. Leer de taal zo snel mogelijk, dat is praktisch, maar helpt ook om nieuwe vrienden te maken. Een kind maakt integreren makkelijker denk ik, je ontmoet snel andere ouders, dus laat je vooral niet tegenhouden door het feit dat je kinderen hebt.
Meer weten?
Annebeth heeft een blog met leuke tips voor Barcelona met kinderen! Je vindt het op Barcelonatips.nl! Daarnaast kun je haar vinden op Annebeth Vis.
Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!
Geen opmerkingen
Een reactie posten