Emigreren naar Zweden

Emigreren naar Zweden, dat deed Wendy Schouten!

In de nieuwste Flow staat een artikel van haar, waarin ze haar leven in Zweden beschrijft. Wat er heel erg uitspringt is de rust die er in Zweden heerst. Het leven is daar veel kalmer dan in Nederland. Wendy's drukke kinderen veranderden in 'een soort Zen-boeddhisten' en Wendy had geen aromatherapie, yoga meditatie of vakantie meer nodig om tot rust te komen! En dat alleen maar door te emigreren naar Zweden!

Zweden: relax man!

Doordat Zweden vroeger erg arm was, nu nog dunbevolkt is, én een langdurige socialistische politiek heeft zijn de Zweden gericht op harmonie en samenwerking. De groep, en elkaar helpen, zijn belangrijk. Terwijl Zuidelijke culturen juist bekend staan om hun relaxte houding, en 'Dat kan 'manana' ook wel,' zijn ook de Zweden heel ontspannen! Over te laat komen doen de Zweden bijvoorbeeld niet moeilijk, en als er lange rijen staan voor de kassa schiet niemand in de stress. Rust zoeken kan dus een goede motivatie zijn om te emigreren naar Zweden.

Zweden: zesjescultuur

De laatste tijd lees je regelmatig sombere artikelen over de zesjescultuur in Nederland, maar Zweden kan er ook wat van! Wendy schrijft dat Zweden dingen het liefst 'lagom' doen wat betekent 'voldoende'. Ze hoeven niet het onderste uit de kan te halen. Kinderen hoeven ook pas vanaf hun zevende verplicht naar school, en dan beginnen de lessen vaak ook nog met een uur skieën en zijn er wel vijf pauzes op een dag!

Emigreren naar Zweden: de schaduwzijde

Als je leest over Wendy's idyllische bestaan dan krijg je de neiging om onmiddellijk je koffers te pakken, te emigreren naar Zweden, en het overbevolkte, kritische Nederland te verlaten. Maar er is ook een schaduwzijde aan de Zweedse idylle, en dat is dat niet het gezin de hoeksteen van de samenleving is, maar de staat.

De staat ontfermt zich over de kinderen in de vorm van kinderopvang en school, en daardoor is de band tussen ouders en kinderen minder sterk. Daarnaast is het feminisme vrij extreem in Zweden schrijft Wendy. Er is zelfs een sekseneutrale kleuterschool waar de woorden 'hij' en 'zij' zijn vervangen door het zelfverzonnen woord 'hen' dat sekseneutraal is. Eng gewoon.

En een andere schaduwkant, die niet met Zweden te maken heeft, maar alles met emigreren, is dat je als emigrant nergens meer helemaal thuis bent.

Wil je Wendy's artikel lezen? Dat kan!

Geen lid van de Flow? Geen nood! Wendy publiceerde een link naar het artikel 'Simpel leven op het platteland'

Wendy in Zweden

Emigreren is een grote stap, die je niet zo maar 1, 2, 3 neemt.

En als je dan eenmaal in dat andere land woont, dan blijf je daar toch minstens wel een paar jaar. Maar Wendy Schouten verhuisde na een jaar alweer terug naar Nederland, om vervolgens binnen zes maanden toch maar weer naar Zweden terug te gaan.

Emigreren is niet simpel

Zo kan het dus ook! Het laat zien dat emigreren niet per sé een gladjes verlopen proces is, maar dat het rommelig, en met scherpe kantjes kan zijn. Met twijfels en weifels, en zoeken naar wat je nu eigenlijk écht wilt.

Wel, niet, WEL!

Wat het verhaal van Wendy duidelijk maakt is dat je er soms even aan herinnerd moet worden waarom je ook alweer wilde emigreren. In Wendy's geval was dat een verlangen naar rust en ruimte. Die vond ze weliswaar in Zweden, maar ze miste daar het diepe contact met familie en vrienden. Bovendien waren Wendy en haar man niet helemaal tevreden over school van hun kinderen. Dus kwamen ze weer naar Nederland.

Maar eenmaal daar kreeg Wendy allerlei lichamelijke klachten, haar haren vielen met bossen tegelijk uit, en toen wist ze het zeker: ik wil tóch in Zweden wonen. De korte terugkeer naar Nederland verhelderde de zaken dus behoorlijk.

Hoe groot Wendy's verlangen was, blijkt wel uit het feit dat Wendy's man zijn baan in Nederland niet wilde opgeven, en dus alleen op vrijdag en in het weekend bij het gezin in Zweden is.

Kinderen moeten gewoon mee

Wat in Wendy's verhaal ook heel duidelijk naar voren komt is dat de emigratie, in dit geval, echt van de ouders uit gaat. Wendy geeft ruiterlijk toe dat als je het haar kinderen vraagt, ze zeggen dat ze terug willen naar Nederland. Niet alleen dat: ze missen ook het stadsleven.

De enige vraag die Wendy's verhaal nog oproept is of ze die rust en ruimte niet ergens in Nederland had kunnen vinden. Wendy woonde immers in de randstad, en je zou je kunnen voorstellen dat provincies als Groningen, of Gelderland ook rust en ruimte hadden kunnen bieden. Was een emigratie daarvoor noodzakelijk?

In de 'no-nonsense' glossy Jan staat in het septembernummer van 2012 vind je een uitgebreid artikel over Wendy Schouten met pittoreske foto's van haar leven in Zweden. Je kunt dit nummer telefonisch nabestellen via 0251 25 79 28.